De traditie vraagt dat er op 1 januari goede voornemens
worden gemaakt. Daar ga ik me niet aan laten vangen, het is té vaak Het Lijf
dat het laatste woord heeft.
Wat ik wél ga opstellen, is een bewegingslijstje. Een soort
van wenslijstje van activiteiten voor 2014. Hier komen ze!
Wandelen
Ach, wandelen… Wandelen is de basis van alles voor mij.
Helaas want ik heb er een haat/liefdeverhouding mee. Ik vind wandelen als “beweging” beschouwen
nogal… onnozel. Nochtans is op sommige dagen zelfs een beetje wandelen al te
zwaar geweest. De huisarts heeft me meermaals moeten aansporen om te blijven
wandelen, al was het maar een tochtje van tien minuten. Wat ik dan weer helemààl
onnozel vind, mijn wandelschoenen aantrekken voor een wandeling van tien
minuten, ben je gek?!
Toch heb ik in 2013 vaak gewandeld. Korte tochten, héél
korte tochten, soms in gezelschap maar meestal alleen. Op de lange leste leerde
ik wandelen aanvaarden, ik heb intussen enkele vaste toertjes en soms verlang
ik er gewoon naar om die wandelschoenen aan te trekken, zin in een frisse neus. Op werkdagen kan ik nooit wandelen, de dagen na de Brusseldagen alleen als ik snel genoeg heb kunnen
recupereren. Vaak slaap ik na mijn wandeling. Wandelen is voor mij leren kijken
en leren meeleven op de seizoenen geweest. Ik had al twee keer het voorrecht om reeën
te ontmoeten. Twee keer was ik oprecht ontroerd, het zijn zo’n prachtige,
sierlijke dieren. Hopelijk blijven ze nog lang uit de handen van de jagers!
Het ligt voor de hand dat ik in 2014 zal blijven wandelen, ik
ben er vanochtend trouwens mijn jaar mee gestart. Ondanks het luide protest van
Het Lijf, moest en zou ik op deze nieuwjaarsdag de velden in trekken. Wat
vogeltjes onderweg en een hond die lag te rollebollen in de ochtendzon, voor de rest heb
ik geen levende ziel gezien. Bij thuiskomst nog een uurtje bedje in, dat hoort
er momenteel helaas ook nog bij.
Als ik mag dromen, zou ik het wandelen thuis willen
vervangen door iets “actievers”. Wat dat is, volgt hieronder. Als wandelen de
enige activiteit binnen mijn kunnen blijft, hoop ik dat ik wat langere
afstanden mag wandelen op termijn. Mijn bereik is momenteel drie kilometer op
een quasi vlakke ondergrond op goede dagen. Dat mag wat meer worden.
Als ik verder mag dromen, ben ik opnieuw aan het werk én heb
ik over de middag terug energie voor een stadswandeling. Ik heb de voorbije jaren Brussel mogen ontdekken aan de zijde van een fantastische gids. En ik heb
nog lang niet alles gezien!
Fietsen
2013 werd het jaar dat ik bekeerd kon worden tot de
elektrische fiets. Mentaal een grote stap. Een hele grote stap. Ik had daarbij een duwtje in de rug van Mijne Ridder nodig. Het is pas
wanneer ik merkte dat ik op goede dagen elektrisch wel fietstochtjes kon maken
met het gezin dat ik echt overstag ging.
In 2014 hoop ik de elektrische fiets terug te kunnen
brengen naar de rechtmatige eigenares en over te kunnen stappen naar De Ludo.
En indien niet… misschien op zoek naar een eigen (tweedehands) elektrische
fiets…?
Verder hoop ik opnieuw een aanvaardbaar fysiek niveau te
bereiken (niveau september 2013 zou mooi zijn) zodat we als gezin in de
zomermaanden terug korte fietstochtjes kunnen maken.
Zwemmen
In 2O13 heb ik het zwemmen opgegeven. Het vroeg te veel van me (of misschien vroeg ik te veel van Het Lijf…?) en het was niet altijd evident om na het zwemmen nog met de wagen naar huis te rijden.
Toch hoop ik in 2014 het zwemmen terug op te nemen. In een
light-versie dan. 100 meter in plaats van 1000. Ook al zeurt Het Hoofd dat 100
meter niet de moeite is op dat badpak aan te trekken... De kinderen zouden het
hernemen van het zwemmen in ieder geval toejuichen, vooral Onze Oudste. Zij
ziet nog zelden de binnenkant van een zwembad omdat de leerlingen in haar
school niet gaan zwemmen.
Hardlopen
Ook hier heb ik jàààren een haat/liefdeverhouding mee gehad.
Tegen mijn goesting die loopschoenen aangetrokken, telkens opnieuw. Het genieten
van het gevoel achteraf én de ervaring dat mijn conditie er snel van
groeide, hielden me gemotiveerd. De klik kwam enkele maanden vóór ik ziek werd.
Toen ging het hardlopen ineens vanzelf, ik snakte er zelfs naar, kocht in een
speciaalzaak aangepaste loopschoenen, begon zelfs stiekem te dromen om mijn
jeugddroom (de 20 km van Brussel kwam voorbij onze voordeur) waar te maken.
Vaak vertrok ik om 22u nog voor een rondje door de lege straten. Winter, zomer,
herfst, lente, zon, regen, wind, ja zelfs in de sneeuw heb ik gelopen.
Heerlijk!
Dàt hardlopen, dat ik eerst jaren zooo heb vervloekt, heb ik het
hardst gemist toen ik ziek werd. Mijn hoofd leeglopen door weer en wind, ik heb
er nog steeds geen alternatief voor gevonden. Ik denk dat ook de liefde voor het
lopen de reden is dat ik zo laatdunkend over wandelen denk.
In 2013 kreeg ik in het Instituut voor Tropische Geneeskunde
te horen dat ik het hardlopen best loslaat. En als ik toch graag wil hardlopen,
zal dat waarschijnlijk niet kunnen in combinatie met werken, aldus de prof.
Kiezen tussen hardlopen of werken is niet echt een keuze. Jawel, het is een
keuze, maar niet echt een eerlijke.
Voor 2014 wens ik mezelf een alternatief voor het hardlopen,
iets waarin ik mezelf kan uitleven, waarbij ik mijn hoofd kan leegmaken, als
het kan het liefst in de buitenlucht.
Inline-skaten
Wat kan ik zeggen? De leste is den beste. Ik ben er zot van,
van dat inline-skaten. Een remcursus ten spijt ben ik nog steeds geen grote
durver, ik ben telkens ingepakt met beschermmateriaal alsof ik zware stunts ga
ondernemen, maar kan toch zo genieten van die wieltjes onder mijn voeten. In 2013 heb ik één keer mijn inline-skates aangetrokken. Puur genieten was het.
Achteraf gezien heb ik overdreven en ben te diep gegaan op dat moment.
Leergeld, die fout zal ik niet meer maken.
Want in 2014 wil ik het opnieuw proberen. Als ik het fysieke
niveau van september 2013 opnieuw kan halen én stabiliseren, haal ik de
inline-skates van onder het stof. Deze keer zal ik beredeneerder te werk gaan:
enkel een heen-rit (Mijne Ridder moet me aan het eindpunt maar komen ophalen,
hihi!), op het gemak en met de wind mee. Ik heb fysiek nog een lange weg te gaan,
maar is het vreemd dat ik er nu al naar uit kijk…?
En verder…?
Tja, wie weet wat kruist er in 2014 nog mijn pad... Ik sta er in elk geval voor open!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten