“Twee keer per week zwemmen”, had de prof gezegd. Dat blijkt
praktisch moeilijk haalbaar. Vooral omdat de meisjes graag méé gaan zwemmen.
Maar vanochtend toch vroeg uit de veren, ontbijtje achter de kiezen en richting
Sportoase. Vóór negen uur vanochtend lagen we alledrie in het water: de meisjes
in het speelbad met glijbanen, ikzelf tussen de andere baantjestrekkers.
Ik
kies de baan met bordje “schoolslag traag”, zet mijn zwembril op en vertrek. De
eerste 500 meter zwem ik aan één stuk, moeiteloos, ik glijd door het water. Dan
stop ik even, want ik zie haast geen steek meer door mijn aangedampte
brilletje. Als ik terug vertrek, merk ik dat het net allemaal even moeizamer
gaat. Mijn armen voelen zwaarder en mijn bekken protesteert. Ik stop op 600
meter, stretch een beetje en ga weer verder. Op 700 meter stop ik opnieuw,
stretch een beetje en herneem mijn schoolslag. Op 800 meter merk ik dat de baan
naast mij leeg is en ik besluit van vak te veranderen. Vanaf dan gaat het weer
beter, ik vertraag, durf mijn (lange) armen volledig te gebruiken en zwem die
laatste 200 meter met de vingers in de neusgaten (bij manier van spreken). Zou
ik me toch weer laten vangen hebben? Zou ik me opnieuw te veel willen aanpassen
hebben aan het tempo en de zwemstijl van de andere zwemmers in mijn baan? In
ieder geval slaag ik er toch in om de gewenste afstand af te leggen (1000 meter)
en na drie kwartier hijs ik me uit het water. Ik begeef me naar het speelbad,
waar ik samen met de meisjes alle glijbanen uittest. Ze weten niet wat hun
overkomt en genieten met volle teugen. En ik ook! Trap op, buis in, buis uit,
glijbaan af, ik heb er allemaal energie voor. Dat is wel anders geweest!
Eens thuis zet ik alles klaar voor het middageten en wil
naar boven gaan om te douchen. Maar halverwege de trap voel ik het. Neen. Een
gevoel dat ik maar al te best herken. Neen. Een verhoogde hartslag, een gevoel
van slapte. “Neen. Neen. Neen!”, is alles wat ik kan denken.
Is het een waarschuwing, een oranje knipperlicht? Wil ik te
veel, te snel, te vroeg? De komende dagen zullen het moeten uitwijzen.
Wat een moed! Is het niet normaal dat je volop wil genieten van de nieuwe energie? JA dus geniet er lang en traag van...misschien ga je er dan wel eeuwig kunnen van genieten :-). Met dit doel voor ogen doe je het hé.
BeantwoordenVerwijderenSuper goed gezwommen zeg - ziezo, 1km op de teller. Zou je niet een mooi statistiekje bijhouden? Leuk voor jezelf en motiverend.
Gun jezelf en je lichaam de nodige tijd. Dat komt goed.