Vrijdagavond kom ik doodop thuis van het werk en kruip al
voor tien uur onder de lakens. Ik word wakker na acht uur op zaterdagochtend en sleep me naar
beneden voor het ontbijt. Het Lijf voelt loom en zwaar.
Als Mijne Ridder twee uur
later opstaat, stelt hij voor dat ik nog wat ga slapen. Het is maar een woord,
ik ga onmiddellijk terug naar bed en word gewekt door kinderstemmen om kwart
voor één. En ook nu voel ik me nog steeds niet fris. In plaats van een rondje
op de Finse piste in Leuven, glijd ik thuis in een warm bad. Het lijkt erop dat
de reisgezel terug is. Het huilen staat me nader dan het lachen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten